Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ingurgitare in se merum Pl

  • 1 merus

    mĕrus, a, um, adj. [root mar-, to gleam; cf.: marmaros, marmor, mare; hence, bright, pure], pure, unmixed, unadulterated, esp. of wine not mixed with water: merum antiqui dicebant solum: at nunc merum purum appellamus, Paul. ex Fest. p. 124 Müll.
    I.
    Lit.: vinum merum, Varr. ap. Non. 4, 295:

    vina,

    Ov. M. 15, 331.—Of other things:

    argentum merum,

    Plaut. As. 1, 3, 3:

    undae,

    Ov. M. 15, 323:

    lac,

    id. F. 4, 369:

    gustus,

    Col. 3, 21:

    claror,

    clear, unclouded, Plaut. Most. 3, 1, 111:

    mero meridie,

    Petr. 37.—Hence,
    2.
    Subst.: mĕrum, i, n., pure, unmixed wine, wine not mixed with water ( poet. and in post-Aug. prose):

    ingurgitare se in merum,

    Plaut. Curc. 1, 2, 35; Hor. Ep. 1, 19, 11; id. C. 1, 36, 13:

    objecturus Antonio Cicero merum et vomitum,

    Quint. 8, 4, 16:

    meri veteris torrens,

    Juv. 6, 319; 3, 283; Val. Fl. 5, 595:

    ad merum pronior,

    Plin. 14, 22, 28, § 145; 23, 1, 23, § 43.—
    B.
    Transf.
    1.
    Bare, naked, uncovered ( poet.):

    pes,

    Juv. 6, 158: stabat calce merā, Prud. steph. 6, 91.—
    2.
    In gen., bare, nothing but, only, mere (class.):

    meri bellatores gignuntur,

    Plaut. Mil. 4, 2, 85:

    in medio (foro) ostentatores meri (ambulant),

    id. Curc. 4, 1, 15: Diogenem postea pallium solum habuisse, et habere Ulixem meram tunicam, nothing but, only, Varr. ap. Non. 344, 10:

    nihil, nisi spem meram,

    Ter. Phorm. 1, 2, 95:

    mera monstra nuntiare,

    Cic. Att. 4, 7, 1:

    proscriptiones, meri Sullae,

    id. ib. 9, 11, 3:

    scelera loquuntur,

    id. ib. 9, 13, 1:

    bellum,

    id. ib. 9, 13, 8:

    nugae,

    id. ib. 6, 3, 5:

    adfectus,

    Quint. 11, 1, 52.—
    II.
    Trop., pure, true, real, genuine, unadulterated:

    meri principes,

    Cic. de Or. 2, 22, 94: velut ex diutinā siti nimis avide meram haurientes libertatem, immoderate, excessive, Liv. [p. 1138] 39, 26; cf. Cic. Rep. 1, 43, 66; but mera libertas, in Horace, signifies true, genuine freedom, Hor. Ep. 1, 18, 8:

    Achaia, illa vera et mera Graecia,

    Plin. Ep. 8, 24, 2:

    Cecropis,

    a real Athenian, Juv. 6, 187.—Hence, adv.: mĕrē, purely, without mixture, wholly, entirely (ante-class. and post-Aug.):

    si semel amoris poculum accepit mere,

    Plaut. Truc. 1, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > merus

  • 2 avariter

    Латинско-русский словарь > avariter

  • 3 ingurgito

    ingurgĭto, āre, āvi, ātum [in + gurges] - tr. - [st1]1 [-] engouffrer.    - merum saevienti ventri tuo soles aviditer ingurgitare, Apul. M. 4, 7: tu as l'habitude d'engloutir du vin pur dans ton ventre déchaîné.    - Plin. 17, 2, 2, § 15; Plaut. Curc. 126. [st1]2 [-] plonger comme dans un gouffre.    - se ingurgitare in flagitia, Cic. Pis 42: se plonger dans un abîme de débauches.    - se ingurgitare in alicujus copias, Cic. Phil. 2, 66: se plonger jusqu'au cou dans les richesses de qqn. --- cf. Gell. 5, 16, 5.    - se ingurgitare, Cic. Fin. 3, 23: se gorger de vin.    - ou ingurgitari, Petr. 79: se gorger de vin.    - ingurgitare ingenium crebris poculis, Gell. 15, 2, 3: noyer son intelligence au fond de nombreuses coupes.    - se rursus ingurgitant, Cic. Fin. 3, 8, 23: ils recommencent leurs orgies.    - Rhodanus palude sese ingurgitat, nomine Lemanno, Amm. 15, 11, 16: le Rhône se jette dans un lac appelé Léman.
    * * *
    ingurgĭto, āre, āvi, ātum [in + gurges] - tr. - [st1]1 [-] engouffrer.    - merum saevienti ventri tuo soles aviditer ingurgitare, Apul. M. 4, 7: tu as l'habitude d'engloutir du vin pur dans ton ventre déchaîné.    - Plin. 17, 2, 2, § 15; Plaut. Curc. 126. [st1]2 [-] plonger comme dans un gouffre.    - se ingurgitare in flagitia, Cic. Pis 42: se plonger dans un abîme de débauches.    - se ingurgitare in alicujus copias, Cic. Phil. 2, 66: se plonger jusqu'au cou dans les richesses de qqn. --- cf. Gell. 5, 16, 5.    - se ingurgitare, Cic. Fin. 3, 23: se gorger de vin.    - ou ingurgitari, Petr. 79: se gorger de vin.    - ingurgitare ingenium crebris poculis, Gell. 15, 2, 3: noyer son intelligence au fond de nombreuses coupes.    - se rursus ingurgitant, Cic. Fin. 3, 8, 23: ils recommencent leurs orgies.    - Rhodanus palude sese ingurgitat, nomine Lemanno, Amm. 15, 11, 16: le Rhône se jette dans un lac appelé Léman.
    * * *
        Ingurgito, ingurgitas, pen. cor. ingurgitare. Cic. Engorger, Se remplir excessivement de viandes, Se crever de manger.
    \
        Ingurgitare se cibis. Cic. Se gorger de viandes.
    \
        Ingurgitare se in flagitia. Cic. Se fourrer et plonger tout dedens.
    \
        Ingurgitare se in philosophiam. Gel. S'y mettre bien avant.
    \
        Ingurgitare se in copias alicuius. Cic. Se fourrer asprement dedens les biens d'un autre, comme font les affamez ou gouluz dedens la viande, S'y fourrer jusques aux oreilles.

    Dictionarium latinogallicum > ingurgito

  • 4 ingurgito

    in-gurgito, āvī, ātum, āre (in u. gurges), hineinstrudeln, d.i. I) wie einen Strudel hineingießen, hineinstürzen, merum ventri suo, Apul. met. 4, 7. – refl., se caeno (v. Schweine), Lact. 4, 17, 21: Rhodanus paludi sese ingurgitat nomine Lemanno, Amm. 15, 11, 16, umor ex his non universus ingurgitans (im Strudel eindringend)..., sed quomodo sititur destillans, Plin. 17, 15. – im Bilde, se in tot flagitia, sich in den Strudel so vieler Laster stürzen, Cic. Pis. 42: se in alcis copias, in jmds. Reichtume schwelgen, Cic. Phil. 2, 65. – II) insbes, jmd. usw. in Getränke u. Speisen wie in einen Strudel hineintauchen = sich toll und voll trinken lassen, ing. singulos crebris poculis, Apul.: ingenium crebris poculis, seinen Verstand ersäufen in usw., Gell. – refl., se ingurgitare, sich den Bauch vollschlingen, sich toll und voll fressen und saufen (von der Völlerei Ergebenen), absol. b. Cic. de fin. 2, 23: se in vinum, Plaut.: se vino, Lact. u. Augustin.: usque ad vomitum se ing., Augustin. – u. so medial, temeto ingurgitatus, toll u. voll gesoffen im usw., Macr.: anus ingurgitata, Petron. – im Bilde, qui (Ennius) ›degustandum‹ ex philosophia censet, ›non in eam ingurgitandum,‹ sich in ihr gleichs. zu berauschen, Gell. 5, 16, 5 (nach Enn. fr. scen. 377).

    lateinisch-deutsches > ingurgito

  • 5 ingurgito

    in-gurgito, āvī, ātum, āre (in u. gurges), hineinstrudeln, d.i. I) wie einen Strudel hineingießen, hineinstürzen, merum ventri suo, Apul. met. 4, 7. – refl., se caeno (v. Schweine), Lact. 4, 17, 21: Rhodanus paludi sese ingurgitat nomine Lemanno, Amm. 15, 11, 16, umor ex his non universus ingurgitans (im Strudel eindringend)..., sed quomodo sititur destillans, Plin. 17, 15. – im Bilde, se in tot flagitia, sich in den Strudel so vieler Laster stürzen, Cic. Pis. 42: se in alcis copias, in jmds. Reichtume schwelgen, Cic. Phil. 2, 65. – II) insbes, jmd. usw. in Getränke u. Speisen wie in einen Strudel hineintauchen = sich toll und voll trinken lassen, ing. singulos crebris poculis, Apul.: ingenium crebris poculis, seinen Verstand ersäufen in usw., Gell. – refl., se ingurgitare, sich den Bauch vollschlingen, sich toll und voll fressen und saufen (von der Völlerei Ergebenen), absol. b. Cic. de fin. 2, 23: se in vinum, Plaut.: se vino, Lact. u. Augustin.: usque ad vomitum se ing., Augustin. – u. so medial, temeto ingurgitatus, toll u. voll gesoffen im usw., Macr.: anus ingurgitata, Petron. – im Bilde, qui (Ennius) ›degustandum‹ ex philosophia censet, ›non in eam ingurgitandum,‹ sich in ihr gleichs. zu berauschen, Gell. 5, 16, 5 (nach Enn. fr. scen. 377).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingurgito

  • 6 avidus

    ăvĭdus, a, um, adj. [1. aveo], longing eagerly for something (either lawful or unlawful), desirous, eager, earnest, greedy (diff. from avarus, q. v.).
    I.
    In gen., constr. with gen., in with acc., dat., or absol.
    (α).
    With gen.:

    cibi,

    Ter. Eun. 5, 4, 16:

    Romani semper appetentes gloriae praeter ceteras gentes atque avidi laudis,

    Cic. Imp. Pomp. 3, 7:

    festinatio victoriae avida,

    id. Phil. 3, 1; so,

    potentiae, honoris, divitiarum,

    Sall. J. 15, 4:

    avidissimus privatae gratiae, id. H. Fr. (Orat. Cottae ad Popul. p. 245 Gerl.): turba avida novarum rerum,

    Liv. 1, 8, 6:

    avidus poenae (sc. sumendae),

    id. 8, 30, 13:

    libidinum,

    Hor. C. 1, 18, 11:

    futuri,

    id. A. P. 172 et saep.:

    belli gerundi,

    Sall. J. 35, 3: malefaciundi, id. H. Fr. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 343 (p. 251, n. 116 Gerl.):

    avidior properandi,

    id. H. Fr. 4, 30 Gerl.:

    videndi,

    Ov. M. 10, 56 et saep.— Poet. with inf. (inst. of gen. of gerund.):

    avidi committere pugnam,

    Ov. M. 5, 75:

    cognoscere amantem,

    id. ib. 10, 472:

    Chaos innumeros avidum confundere mundos,

    Luc. 6, 696 al. —A. more remote gen. relation is found in Lucr.:

    Humanum genus est avidum nimis auricularum,

    in respect of, Lucr. 4, 594.—
    (β).
    With in with acc.:

    avida in novas res ingenia,

    Liv. 22, 21, 2:

    avidae in direptiones manus,

    id. 5, 20, 6.—
    * (γ).
    With dat.:

    servorum manus subitis avidae,

    Tac. H. 1, 7.—
    (δ).
    Absol. and transf. to inanimate things:

    ita sunt avidae (aures meae), etc.,

    Cic. Or. 29, 104:

    avidi cursus frena retentat equi,

    Ov. P. 3, 9, 26:

    avidae libidines,

    Cic. Sen. 12, 39:

    amor,

    Cat. 68, 83:

    cor,

    Ov. Tr. 3, 11, 58:

    pectus,

    id. H. 9, 161:

    amplexus,

    id. M. 7, 143.—
    II.
    Esp
    A.
    Eager for gain, avaricious, covetous, greedy of money, = avarus:

    me dices avidum esse hominem,

    Plaut. Ps. 5, 2, 34; id. Aul. prol. 9; 3, 5, 12; id. Bacch. 2, 3, 43:

    Sed habet patrem quendam avidum, miserum atque aridum,

    Ter. Heaut, 3, 2, 15:

    divitiasque Conduplicant avidi,

    Lucr. 3, 71:

    aliquantum ad rem avidior,

    Ter. Eun. 1, 2, 51:

    grati animi, non appetentis, non avidi signa proferri perutile est,

    Cic. de Or. 2, 43, 182; id. Rosc. Com. 7 fin.:

    avidae manus heredis,

    Hor. C. 4, 7, 19 al. —
    B.
    Eager for food, hungry, greedy, voracious, gluttonous:

    Avidos vicinum funus et aegros Exanimat,

    Hor. S. 1, 4, 126:

    convivae,

    id. ib. 1, 5, 75: Noli avidus esse in omni epulatione, * Vulg. Eccli. 37, 32.— Poet.:

    Efficit ut largis avidum mare fluminis undis,

    insatiable, Lucr. 1, 1031:

    Exitio est avidum mare nautis,

    Hor. C. 1, 28, 18:

    morbus,

    Lucr. 6, 1236:

    manus Mortis,

    Tib. 1, 3, 4:

    ignis,

    Ov. M. 9, 234; 12, 280:

    flammae,

    id. ib. 9, 172:

    morsus,

    id. ib. 4, 724 et saep.—
    C.
    In Lucr. of space as swallowing up objects, wide, large, vast:

    Inde avidei partem montes silvaeque ferarum Possedere,

    Lucr. 5, 202: avido complexu quem tenet aether id. 2, 1066; so id. 5, 470.— Adv., eagerly, greedily, etc.
    a.
    Anteclass. form ăvĭdĭter: invadere pocula, Val. Antias ap. Arn. 5, p. 155; so App.: merum ventri ingurgitare, Met. 4, p. 145, 27.—
    b.
    Class. form ăvĭdē: ab ludis animus atque aures avent avide exspectantes mentium, Enn. ap. Varr. L. L. 6, § 83 Müll. (Trag. v. 71 Vahl.); Lucr. 4, 1108:

    adripere Graecas litteras,

    Cic. Sen. 8, 26:

    adpetere aliquid,

    id. ib. 20, 72:

    exspectare aliquid,

    id. Att. 12, 40; 16, 10:

    jam bibit avide,

    Suet. Tib. 59:

    pransus,

    Hor. S. 1, 6, 127 al. — Comp.:

    avidius se in voluptates mergere,

    Liv. 23, 18, 11:

    procurrere,

    id. 34, 15, 4:

    avidius vino ciboque corpora onerant,

    id. 41, 2, 13:

    vesci,

    Suet. Calig. 18.— Sup.:

    avidissime exspectare aliquid,

    Cic. Phil. 14, 1:

    credere aliquid,

    Plin. 5, 1, 1, § 4:

    adprehendere palmam,

    id. 14, 22, 28, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > avidus

  • 7 fauces

    fauces, ium ( sing. nom. faux only in Cael. Aur. Tard. 2, 11, 127, =arteria aspera; cf. Varr. L. L. 10, § 78 Müll.; Charis. p. 72 P. —The abl. sing. fauce sometimes in poets: Ov. H. 9, 98; id. M. 14, 738; Hor. Epod. 14, 4; Phaedr. 1, 1, 3; 1, 8, 4; Mart. 7, 37, 6 al.), f. [cf. Sanscr. bhūka, hole, opening], the upper part of the throat, from the root of the tongue to the entrance of the gullet, the pharynx, throat, gullet (syn.: gula, guttur, jugulum).
    I.
    Lit.: summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus;

    quibus fauces non sunt, ne stomachus quidem est,

    Plin. 11, 37, 68, § 179:

    exigua in arteria sub ipsis faucibus lingula est, quae, cum spiramus, attollitur,

    Cels. 4, 1: (galli) favent faucibus russis cantu, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. v. 250 ed. Vahl.):

    sitis fauces tenet,

    Plaut. Most. 2, 1, 34:

    sitis fauces urit,

    Hor. S. 1, 2, 214:

    lippiunt fauces fame,

    Plaut. Curc. 2, 3, 39; 1, 2, 36:

    fauces tussientes,

    Cels. 5, 25, 11:

    nuces videntur fauces exasperare,

    Plin. 23, 8, 74, § 142:

    fauces tumentes strangulant vocem, etc.,

    Quint. 11, 3, 20:

    infirmatis faucibus, praeconis voce concionatus est,

    Suet. Aug. 84 fin.:

    propino tibi salutem plenis faucibus,

    Plaut. Stich. 3, 2, 16:

    merum ingurgitare faucibus plenis,

    id. Curc. 1, 2, 39:

    exscrea usque ex penitis faucibus,

    from the bottom of your throat, id. As. 1, 1, 28:

    alicui fauces prehendere,

    id. Most. 1, 3, 62; cf.:

    qui sacerdoti scelestus fauces interpresserit,

    id. Rud. 3, 2, 41:

    laqueo innectere fauces,

    to strangle, Ov. M. 10, 378; cf.

    also: ad necem secandasque novacula fauces,

    Suet. Calig. 23:

    fauces manu sua oppressit,

    id. ib. 12:

    retinens singulos et contortis faucibus convertens,

    id. Caes. 62.— Trop.:

    faucibus teneor,

    I am caught by the throat, I feel the knife at my throat, Plaut. Cas. 5, 3, 4; cf.:

    cum faucibus premeretur,

    Cic. Clu. 31, 84:

    Timarchides premit fauces defensionis tuae,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 176: eripite nos ex faucibus eorum, quorum crudelitas, etc., from the jaws, Crass. ap. Cic. de Or. 1, 52, 225; cf. Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    urbem totius belli ore ac faucibus ereptam esse,

    id. Arch. 9, 21:

    e mediis Orci faucibus ad hunc evasi modum,

    App. M. 7, p. 191:

    cum inexplebiles populi fauces exaruerunt libertatis siti,

    Cic. Rep. 1, 43:

    lupus fauce improba incitatus,

    i. e. voracity, Phaedr. 1, 2, 3.—
    II.
    Transf., of places:
    A.
    A narrow way, narrow inlet or outlet, an entrance, defile, pass (cf. angustiae): Corinthus posita in angustiis atque in faucibus Graeciae, in the mouth or entrance, Cic. Agr. 2, 32, 87:

    in Ciliciae angustissimis faucibus,

    Curt. 7, 4; cf.:

    qua fauces erant angustissimae portus,

    Caes. B. C. 1, 25, 5:

    portus,

    id. ib. 3, 24, 1;

    3, 39, 2: Masinissam persecutus in valle arta, faucibus utrimque obsessis, inclusit,

    Liv. 29, 32, 4:

    Aemilius sedens in faucibus macelli,

    Cic. Verr. 2, 2, 62, § 145; so,

    macelli,

    id. Quint. 6, 25:

    per fauces montis ut Aetnae Exspirent ignes,

    the crater, Lucr. 6, 630:

    cava flumina siccis faucibus, etc.,

    Verg. G. 4, 428:

    altae montis,

    Lucr. 6, 697:

    Nilus multis faucibus in Aegyptium mare se evomit,

    through many mouths, Plin. 5, 9, 10, § 54:

    Bospori,

    the Dardanelles, id. 6, 1, 1, § 4; Sil. 12, 127:

    cum fornacem facies, fauces praecipites deorsum facito,

    Cato, R. R. 38, 3: pictis e faucibus currus emittere, from the barriers, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 89 ed. Vahl.).—
    B.
    The jaws of the earth, gulf, abyss:

    patefactis terrae faucibus,

    Cic. N. D. 2, 37, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > fauces

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»